Cukrzyca, czyli hiperglikemia to poważna choroba metaboliczna. Podstawową przyczyną schorzenia jest zaburzenie produkcji lub działania hormonu zwanego insuliną. Ten niezwykle ważny dla ludzkiego organizmu hormon odpowiedzialny jest za metabolizm węglowodanów, białek, tłuszczów. Nieprawidłowa ilość insuliny lub nieprawidłowy skład hormonu powodują, że skutkiem niewłaściwego metabolizmu jest zbyt wysoki poziom glukozy, czyli cukru we krwi.
Prawidłowy poziom glukozy podczas badania przeprowadzanego na czczo to wartość między 70 a 99 mmg/dL. Między 100-125 mamy do czynienia ze stanem przedcukrzycowym. Powyżej 126 mmg/dL, potwierdzone w kilku pomiarach, to objaw cukrzycy.
Chorobę dzieli się na dwa typy:
Cukrzyca typu 1
Jest wynikiem braku lub produkcji zbyt małej ilości insuliny przez organizm. Dotyka najczęściej dzieci i osoby młode. Może pojawić się również w wieku dojrzałym, ale bardzo rzadko. Ten typ cukrzycy nazywa się insulinozależnym – leczenie oparte jest na podawaniu choremu insuliny.
Cukrzyca typu 2
Około 80% chorych ma właśnie ten typ hiperglikemii. Zaburzona jest u nich funkcja wydzielania insuliny oraz działanie hormonu.
Mówiąc prosto w typie 1 decyduje ilość insuliny, w typie 2 i ilość i działanie, czyli jakość hormonu.
Cukrzyca jest jedną z najpoważniejszych chorób cywilizacyjnych. Nieleczona doprowadza do szybkiego wyniszczenia organów wewnętrznych i w konsekwencji do zgonu chorego. dotyka przede wszystkim ludzi w średnim i starszym wieku, ale zapadają na nią również ludzie młodzi i dzieci.
Cukrzyca u dzieci – objawy, które powinny zaalarmować rodziców.
Dzieci mogą chorować na cukrzycę jednego i drugiego typu, chociaż typ 1 występuje u nich znacznie częściej. Przyczyny cukrzycy 1 mają podłoże genetyczne a najczęstsze objawy to:
– gwałtowne chudnięcie,
– częste oddawanie moczu (częste korzystanie z toalety w dzień i w nocy, nocne moczenie się),
– silne pragnienie,
– osłabienie, zmęczenie, apatia, brak chęci do zabawy i nauki,
– rozdrażnienie,
– zajady w kącikach ust, nieprzyjemny acetonowy zapach z ust,
– pogorszenie funkcji widzenia.
Cukrzyca typu 2 zaczyna się gdy dziecko:
– jest senne, ospałe, ciągle zmęczone,
– ma napady głodu,
– ma suchą, swędzącą skórę i infekcje w miejscach intymnych,
– pije więcej napojów.
Cukrzyca tego typu może mieć podłoże w genach, ale za jej sprawcę uważa się raczej otyłość, brak aktywności fizycznej, objadanie się fast foodami lub inną niezdrową żywnością.
Diagnoza i leczenie.
Wykrycie choroby zazwyczaj polega na wykonaniu badania krwi (wielokrotnie powtórzonym) na zawartość glukozy we krwi. Czasem cukrzyca ma ukryty przebieg i diagnostyka wymaga bardziej skomplikowanych badań, które potwierdzą lub wykluczą cukrzycę u dziecka.
Leczenie choroby zależne jest od typu. Typ 1 bezwzględnie wymaga podawania choremu insuliny. Czasem poziom glukozy jest tak wysoki, bardzo zmienny, że dziecko musi korzystać z urządzenia dostarczającego insulinę do organizmu w sposób permanentny, tzw. pompy insulinowej. Przy typie 2 insulinę stosuje się tylko w części przypadków – chorobę można leczyć farmakologicznie. U niektórych dzieci bardzo często unika się nawet tego sposobu leczenia – wystarczy zmiana diety i trybu życia, aby poziom glukozy we krwi wrócił do właściwego poziomu.
